Objawy hipoglikemii są dość charakterystyczne. Osoba chora zaczyna czuć się gorzej, jest osłabiona, splątana, niespokojna i ma problemy ze wzrokiem. Bardzo ważne jest, aby otrzymała szybką pomoc, ponieważ dalszy spadek poziomu glukozy powoduje groźne powikłania, w tym śpiączkę cukrzycową, a nawet śmierć.
W przypadku osób, które chorują na cukrzycę, utrzymanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi jest bardzo istotne. Musisz jednak pamiętać, że nie oznacza to jedynie niedopuszczania do nagłego wzrostu – niebezpieczny może być również spadek poziomu cukru, czyli hipoglikemia. Aby mu zapobiegać, trzeba ściśle przestrzegać zaleconych dawek leków, odpowiednio się odżywiać, a także zgłaszać się na regularne kontrole do poradni diabetologicznej.
Co to jest hipoglikemia?
Hipoglikemia (inaczej niedocukrzenie) to stan, w którym poziom glukozy we krwi spada poniżej 70 mg/dl (3,9 mmol/l). Najczęściej obserwuje się go u chorych na cukrzycę typu 1. Jest to niebezpieczny stan, który wymaga natychmiastowej reakcji, ponieważ może nieść ze sobą powikłania groźne dla zdrowia lub życia.
Przyczyny hipoglikemii
Możliwe przyczyny hipoglikemii to:
- przyjęcie zbyt dużej dawki insuliny (lub doustnych leków przeciwcukrzycowych),
- pominięcie posiłku po przyjęciu insuliny,
- spożycie zbyt małego posiłku,
- zbyt intensywna aktywność fizyczna,
- spożycie alkoholu.
Spadek stężenia glukozy we krwi może być wywołany również insulinomą (guz wywodzący się z komórek trzustki), niewydolnością wątroby, chorobami nerek lub niewydolnością kory nadnerczy.
Objawy spadku cukru
Pierwsze objawy hipoglikemii pojawiają się najczęściej, gdy stężenie glukozy we krwi spadnie poniżej 54 mg/dl (3,0 mmol/l). Jednak u osób, które chorują na cukrzycę od wielu lat, dolegliwości towarzyszące spadkowi cukru występują dopiero przy niższych wartościach. Ponadto objawy hipoglikemii mogą mieć różne nasilenie.
Objawy spadku cukru to:
- osłabienie,
- spadek energii,
- uczucie głodu,
- wzmożona potliwość,
- drżenie rąk,
- problemy ze wzrokiem (podwójne widzenie),
- niepokój,
- zaburzenia koncentracji,
- splątanie,
- zaburzenia koordynacji ruchowej,
- zaburzenia zachowania,
- senność,
- przyspieszenie akcji serca.
W przypadku dużego spadku stężenia glukozy może dojść do zaburzeń świadomości i przytomności w postaci śpiączki cukrzycowej.
Leczenie hipoglikemii
Osoba, u której pojawiły się objawy hipoglikemii, powinna w miarę możliwości dokonać pomiaru stężenia glukozy przy pomocy glukometru. Jeżeli jest ono niskie, należy spożyć węglowodany proste, np. w formie owocu lub rozpuszczonego w wodzie cukru. Gdy stan się nie poprawia po kilku minutach, konieczne jest wezwanie karetki.
W przypadku pomocy osobie nieprzytomnej, powinieneś powstrzymać się od podawania czegokolwiek do picia lub jedzenia. Zamiast tego ułóż ją w pozycji bezpiecznej ustalonej i wezwij karetkę. Możesz także dokonać pomiaru stężenia glukozy przy pomocy glukometru. Leczenie hipoglikemii w takim przypadku polega na podaniu dożylnie roztworu glukozy lub glukagonu (domięśniowo). Konieczne jest także zmodyfikowanie diety lub schematu insulinoterapii, aby w przyszłości uniknąć podobnych incydentów.
Hospitalizacja, a następnie dodatkowe badania i konsultacje specjalistyczne z powodu hipoglikemii mogą wiązać się z nieprzewidzianymi wydatkami. Wsparciem w takiej sytuacji jest ubezpieczenie cukrzycowe na wypadek zachorowania na cukrzycę, które działa w ramach ubezpieczenia na życie. Natomiast w razie pobytu w szpitalu w efekcie wystąpienia powikłań cukrzycy wypłatę pieniędzy zapewnia ubezpieczenie dla cukrzyków (polisa obejmuje leczenie powikłań takich jak zawał serca, udar mózgu, Bypass, niewydolność nerek, utrata wzroku i zespół stopy cukrzycowej).
Hipoglikemia reaktywna
Hipoglikemia reaktywna to spadek stężenia glukozy we krwi u osób, które nie są chore na cukrzycę typu 1 lub 2. Dochodzi do niej około 3-5 godzin po spożyciu posiłku (stąd jej nazwa – reaktywna, czyli w reakcji na coś), zwłaszcza bogatym w węglowodany. Charakterystyczne jest także to, że nie występuje na czczo i po wysiłku fizycznym. Hipoglikemia reaktywna może być sygnałem, który świadczy o rozwoju cukrzycy typu 2.
