Stan przedcukrzycowy rozpoznaje się na podstawie wyników badań laboratoryjnych: glikemii na czczo oraz doustnego testu tolerancji glukozy. Oznacza on zwiększone ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i wymaga wdrożenia odpowiednich działań leczniczych – zmiany diety, wprowadzenia aktywności fizycznej i redukcji masy ciała.
Stan przedcukrzycowy jest sygnałem alarmowym, który powinien skłonić osobę z nieprawidłowymi wynikami badań do zmiany stylu życia. Dzięki temu ogranicza się rozwój tego stanu i zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Na wystąpienie stanu przedcukrzycowego szczególnie narażone są osoby, które prowadzą siedzący tryb życia, mają nadwagę lub otyłość, zdiagnozowano u nich zespół policystycznych jajników, nadciśnienie tętnicze lub zaburzenia gospodarki lipidowej.
Co to jest stan przedcukrzycowy?
Stan przedcukrzycowy jest jednym z zaburzeń metabolicznych, które charakteryzuje się nieprawidłowym stężeniem glukozy we krwi na czczo lub nieprawidłową tolerancją glukozy po posiłku. Stan przedcukrzycowy rozpoznaje się u osób, u których wyniki badań laboratoryjnych przekraczają normę, ale nie wskazują jeszcze na cukrzycę. Z roku na rok wzrasta liczba potwierdzonych przypadków, co ma związek m.in. z tym, że coraz więcej osób prowadzi siedzący stylu życia.
Diagnostyka stanu przedcukrzycowego opiera się na badaniach laboratoryjnych krwi – oznaczeniu glikemii na czczo (poziomu cukru we krwi na czczo) oraz doustnym teście tolerancji glukozy (tzw. krzywa cukrowa). Rozpoznaje się go, gdy:
- poziom cukru we krwi na czczo wynosi 100–125 mg/dl,
- poziom cukru we krwi po dwóch godzinach od spożycia roztworu glukozy wynosi 140–199 mg/dl.
Objawy stanu przedcukrzycowego
Bardzo często u osób z nieprawidłowym poziomem glukozy we krwi nie występują żadne objawy stanu przedcukrzycowego. Dlatego zaburzenie można wykryć wyłącznie w badaniach laboratoryjnych, które zaleca się wykonywać regularnie wszystkim osobom. Niekiedy pojawiają się dolegliwości, które mogą być sygnałem alarmowym. Zalicza się do nich m.in.: napady głodu po posiłku, nerwowość, brak energii, zawroty głowy.
Stan przedcukrzycowy a ubezpieczenie
W wyniku stanu przedcukrzycowego może rozwinąć się cukrzyca. Jest to choroba przewlekła, która wymaga badań, konsultacji specjalistycznych oraz leczenia, co nierzadko wiąże się z dodatkowymi kosztami. Wsparcie finansowe w takiej sytuacji zapewnia ubezpieczenie na wypadek cukrzycy. Gdy dojdzie do zachorowania, wypłacamy świadczenie, a także udzielamy pomocy w diagnostyce i leczeniu.
Leczenie stanu przedcukrzycowego – dieta, leki i ćwiczenia
Leczenie stanu przedcukrzycowego wymaga przede wszystkim zmiany stylu życia. Osoby z nieprawidłowymi wynikami badań laboratoryjnych powinny dążyć do znormalizowania masy ciała poprzez dietę oraz aktywność fizyczną. Wysiłek powinien być regularny oraz dostosowany do możliwości i preferencji. Rozwiązań jest wiele: bieganie, pływanie, jazda na rowerze, wędrówki, nordic walking, aerobik, gimnastyka w domu. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o włączeniu metforminy. Jest to lek, który zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, a tym samym zmniejsza poziom glukozy we krwi.
Dieta przy stanie cukrzycowym powinna być zbilansowana i dostosowana do potrzeb organizmu. Konieczne jest wykluczenie z jadłospisu produktów o wysokim indeksie glikemicznym oraz bogatych w węglowodany proste (mowa przede wszystkim o słodyczach, słodkich napojach, słonych przekąskach i białym pieczywie). Posiłki należy spożywać regularnie. Dobrze jest, jeżeli dietę przy stanie przedcukrzycowym układa doświadczony dietetyk.
Zobacz też: Dieta w cukrzycy – co można jeść?
Czy stan przedcukrzycowy może się cofnąć?
Stan przedcukrzycowy nie ma charakteru przewlekłego, dlatego przy wdrożeniu odpowiednich działań terapeutycznych może się cofnąć. Konieczna jest jednak ścisła współpraca pacjenta z lekarzem oraz regularne kontrolowanie stanu zdrowia. Wszystkie zmiany w stylu życia muszą zostać wprowadzone na stałe, a nie tylko do momentu uzyskania poprawy w wynikach badań.
